Uniting Talent, grondpatronen van mensen en organisaties

Recensie: ‘Uniting Talent. Grondpatronen van mensen en organisaties’ van Siegerink door Gertjan de Groot

Een indeling in drie hoofdtypen

In Uniting Talent onderscheidt Siegerink drie (hoofd)typen mensen: heldere, verbindende en krachtmensen. Elk type heeft unieke eigenschappen in denken, voelen en handelen. Dit zijn harde, onveranderlijke eigenschappen: hoezeer je ook probeert, je kunt niet worden wat je niet bent. Veel onbegrip en conflicten in organisaties ontstaan doordat mensen elkaars unieke “zijnskwaliteiten” niet erkennen. Siegerink benadrukt dat inzicht in zowel je eigen dynamiek als die van anderen essentieel is voor productieve samenwerking.

Een praktische opvolger van ‘Human Dynamics’

Dit boek bouwt voort op Human Dynamics van Seagal en Horne, dat menselijke dynamieken beschrijft. Waar dat boek een theoretische basis biedt, vult Uniting Talent het praktische gat: hoe kun je deze inzichten toepassen in het dagelijks leven en binnen organisaties? Siegerink laat zien hoe elke dynamiek zijn eigen instrumenten, emoties en zijnskwaliteiten heeft. Deze “instrumenten” – alles wat je denkt, voelt of doet – kun je volgens Siegerink aan- of uitzetten. Dit biedt groeikansen, maar vraagt tijd, geduld en moed.

Groei door nieuwe instrumenten

Mensen groeien door nieuwe instrumenten te proberen en het effect daarvan waar te nemen. Zo kan iemand die bescheiden is, experimenteren met een meer zelfverzekerde houding. Dit proces is echter niet eenvoudig: oude patronen loslaten vraagt om doorzettingsvermogen. Hoewel Siegerink drie beperkingen benoemt, blijft ze vrij luchtig over de uitdagingen die komen kijken bij het ontwikkelen van nieuwe vaardigheden.

Kleine versus grote maat

Een belangrijk thema is de identificatie met een “kleine maat” – een beperkend zelfbeeld of deelaspect. Gefrustreerde emoties, zoals boosheid of irritatie, wijzen vaak op deze identificatie. Door vanuit een “grote maat” te handelen – weten wat werkt en wat waar is – kunnen mensen en organisaties groeien. Dit vraagt echter moed en afhankelijkheid van elkaar, iets dat in veel organisaties ontbreekt.

Inclusieve samenwerking

Veel energie in organisaties gaat verloren aan controle, positionering en verwijten. Siegerink pleit voor ontwikkelingsgericht samenwerken: het erkennen van elkaars dynamieken en het benutten van kracht, verbinding en helderheid. Een goed functionerende organisatie versterkt individuen in hun unieke kwaliteiten, wat leidt tot wederzijdse groei. Dit vraagt om wederzijds vertrouwen en erkenning van afhankelijkheid, een uitdagende maar noodzakelijke opgave.

Kritiekpunten

Hoewel Uniting Talent een bijzonder boek is, blijven er enkele zaken onderbelicht. De titel, bijvoorbeeld, verwijst naar de “kleine maat” (talent) en past niet volledig bij de diepere boodschap van het boek. Daarnaast ontbreekt het aan concrete methodes om mensen hun dynamiek te laten ontdekken. Spanningen en moeilijkheden tussen verschillende dynamieken in organisaties worden slechts zijdelings besproken. Een hoofdstuk over het diagnosticeren van organisatieproblemen op basis van deze inzichten had waardevol geweest.

Conclusie

Uniting Talent is een inspirerend en uniek boek dat inzichten biedt in menselijke dynamieken en hun impact op samenwerking binnen organisaties. Hoewel het soms wat abstract blijft en praktische details mist, benut Siegerink de mogelijkheden van het medium boek volledig. Het is een aanrader voor iedereen die wil begrijpen hoe mensen fundamenteel van elkaar verschillen en hoe organisaties kunnen floreren door deze verschillen te omarmen.

Over de recensent Gertjan de Groot is docent publiek management en onderzoeker aan de Hogeschool van Amsterdam. Zijn expertise ligt bij boundary spanners en sociale innovatie binnen stedelijke governance.